دهیاری برای رفاه وراحتی حرکت دسته جات حسینی چه کاری انجام خواهد داد - آیا برای بهداشت عمومی - سد معبرها - آبگیر مسیر حرکت محلات اقدامی خواهد شد -
1
در گذشته های دور در روستای دیزج خلیل جهت روشنایی در تاریکی از پیه سوز استفاده می کردند .پیه سوز نوعی ظرف سفالین یا فلزی گود پایه دار بود که به درون آن روغن حیوانی یا گرچک و یا روغن
بزرگ ریخته وفتیله اش را با چخماق (سنگ آتش زنه) روشن می نمودند گر چه نور پیه سوز لرزان وبردی نداشت ولی چاره چه بود؟سالها بعد مسگران چراغ مسی به نام جلّاده یا راحتی ساختند که روشنایی بیشتری داشت .ابزار نامبرده بسیار ساده وعبارت از4قطعه بشرح ذیل بود : قسمت پائینش به شکل بشقاب وارونه بود که به یک دستگیره لوله ای 15-10سانتیمتری متصل بود سرچراغ نیز شبیه پیاله های ماست خوری دهان گشاد بود که بر روی آن یک نعلبکی کنگره دار فلزی می گذاشتند و درونش را پر از روغنهای یادشده می نمودند و چند فتیله در نعلبکی جا می دادند و نوک هر کدام را از یک کنگره بیرون نهاده ، روشن می کردند. معمولاً جهت صرفه جویی در روغن که با مشکلات زیادی تولید می شد، اهل منزل از یک رشته فتیله استفاده می نمودند ولی اگر مهمان می رسید فتیله دوم و سوم را روشن می کردند وجهت پاک کردن نوک فتیله از یک قیچی بسیار ساده استفاده می کردند .
دیدگاهها
سلام عليكم
ياد باد آن روزگاران ياد باد
ياد آن روز هاي با صفا كه در زمستان ها زير كرسي مادر بزرگ مينشستيم و بيرون از پنجره چوبي با آن شيشه هاي كوچك كولاك برف را شاهد بوديم در حالي كه در اطاق سكوت محض بود و فقط تيك تاك ساعت روي طاقچه بود كه گوش را نوازش ميداد ساعتي كه در داخل آن مرغي به طور مداوم در برچيدن دانه بود.
بيت شعري از استاد شهريار رحمت الله
حيدر بابا آغاجلارون اوجالدي
اما حيف جوانلارون گوجالدي
جناب افتخاري ما را به گذشته بردي خدا خيرت دهد
اجركم عندالله
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا